Na de overdenking vroeg Marja of er mensen waren die een getuigenis wilden geven tijdens de afkickkliniek, ik zou er over nadenken.  

Iets na 9 uur vertrokken we , onderweg hadden we nog wat voedsel ingeslagen om aan hen te geven. Toen we daar aankwamen, waren we onder de indruk hoe prachtig het daar was, er heerste een vredige rust.Er waren een paar jongens en de rest mannen. 

 

We kregen eerst een Braziliaanse maaltijd aangeboden, wat bestond uit rijst, bonen, pasta en aardappelen. De mannen hadden en bord met ‘een kop’ erop. Wij kozen voor iets minder. Daarna kwamen we in een ruimte waar de dienst werd gehouden, niet stoelen achter elkaar, maar in een kring. Johan sprak en gaf zijn getuigenis en deed een oproep om Jezus aan te nemen en doop in de Heilige Geest. Daarna mochten wij hun de handen opleggen. 

 

De mensen die een woord wilden delen of een getuigenis wilden geven, mochten naast Johan zitten zodat hij het kon vertalen in het Portugees. Karin ging eerst, daarna ik ( was toch wel spannend voor mij) maar het ging goed, toen Jorg en Janet. Bij het zingen van de liederen ( in het Portugees) gingen ze helemaal uit hun dak. Ze huppelden  en sprongen en de blijdschap was gewoon ontroerend om te zien. Ook gaven sommige jongens hun getuigenis, ik was echt onder de indruk, jongens die zo afgewezen waren, en zo de liefde van Jezus ervoeren. Het afscheid was ook zo warm en liefdevol.

 

Halverwege de middag gingen we weg, en hadden we even een tussenstop om iets te drinken. Daarna naar huis, daar hebben we ons omgekleed , voor een gezellige avond, we hebben toen heerlijk ergens gegeten. Het was een waardig en gezellig afscheid. Nog een nachtje slapen, morgen richting huis. Dag allemaal tot in Nederland.