19 april 2022 l Hongarije

Vandaag konden we weer aan de slag. Na de ochtendopening door Leny die ons bepaalde bij de vreugde die we te allen tijde en in alle omstandigheden kunnen hebben in de Heer zijn we naar een diaconaal centrum gegaan van een Lutherse kerk waar Oekraiense vluchtelingen verblijven. Zij waren met hun kinderen in de voortuin aan het spelen, een grasveld met trampoline; ik ben meteen op het bankje bij de trampoline gaan zitten en wat gitaar gaan spelen. Een Oekraiense man kwam erbij staan en merkte op dat het een christelijk lied was. Hij kwam van een plaats bij Kiev met vrouw en drie kinderen; twee andere kinderen zijn daar gebleven om te vechten. Hij had een getekend gelaat, was bedroefd maar stond toch vast in zijn geloof. Hij bleek ook gitaar te spelen en heeft toen op zijn beurt een lied gespeeld en gezongen met een diepe melodie. Toen later zijn kinderen erbij kwamen en een ervan ook de gitaar pakte ben ik mee gaan zingen in tongen, we konden elkaar toch niet verstaan, tongentaal klinkt als een andere taal, en ben erbij wat gaan dansen, je moet een beetje gek meedoen, dat vinden de kinderen leuk en het doet de zorgen wat vergeten en wie weet nog meer, tongentaal is immers een taal van de Geest! 

Later dacht ik aan de narren, een bekend fenomeen in de oude oosterse kerk; dat waren mensen die gek deden en op die manier het evangelie verkondigden. Zo mocht ik ook een nar zijn, best leuk en heilzaam!  Ik mocht toen nog voor zijn twee zonen in Oekraine bidden wat hem ontroerde. Ik had ook goed contact met zijn kinderen, die kwamen luisteren, ze waren bezig op  de trampoline (zie foto). Later heeft onze “evangelist” Felix ook nog met hun vader gebeden, dan zien jullie wie hij was (zie foto). Met alle andere kinderen hebben we veel spelletjes kunnen doen.

Later op de middag zijn we straatevangelisatie gaan doen; het ging regenen, zodat we in de hal die naar de metro leidt dit hebben gedaan; dat vond ik heel prettig; mensen passeren je, blijven hangen als we zingen en zo kunnen gesprekjes ontstaan; daar werd goed gebruik van gemaakt. Ik vond het een gemakkelijker manier van outreach dan wat ik tot nu toe heb meegemaakt .Zo hebben we veel gesprekken kunnen doen en kunnen bidden met mensen, het valt op dat mensen makkelijk om gebed vragen of accepteren dat je met hen bidt; zelf heb ik mogen bidden om een huis, om werk, om het kunnen verkopen van een huis, om een betere baan. Ook vertrouwden mensen zich toe aan de Heer of mochten we voor een ongemak bidden. Het ging mij vrij gemakkelijk af, omdat de drempel laag was.. Ook vond ik het heel plezierig het zingen te leiden, gewoon jezelf zijn en doen, dat werkt aanstekelijk, zowel voor mijn teamleden als voor de mensen. Bas nodigde me ook nog uit een evangelisatiepreekje te houden, nu dat was dan mijn eerste, maar ik had het liever wat meer voorbereid, dus dat wordt beter de volgende keer; in ieder geval dat ook daar een hobbeltje is genomen, dus dat wordt volgende keer toppie.  

Al met al is het fijn om vrijmoedig in deze dingen te worden, in dingen die niet zozeer mijn ding zijn. Ik hou liever van natuurlijke gesprekken waar ik in het spreken altijd wel iets van het Woord in breng; In een gesprek raak ik het beste afgestemd op de ander. Zeker als de ander het gesprek met jou opzoekt. Nu is het wat kort en vluchtig. Maar het kan ook zeer krachtig zijn. Kort maar krachtig is een goed spreekwoord! 

Thuis gekomen hebben we eigen gemaakte spaghetti gegeten en alvast geoefend voor het project van de komende dagen, op scholen iets over Nederland vertellen met een vleugje evangelie. We hebben er veel plezier in en dat houden we zo. Ik eindig dan ook met het woord vreugde, zoals we de dag begonnen.

Bart