16 – 17 april 2022 l Roemenië

16 april 2022

We zijn vanmorgen na een heerlijk ontbijt begonnen met een overdenking met als onderwerp ‘de namen en eigenschappen van God/Jezus.’ We lazen eerst Jesaja 9:5-6 en Filippenzen 2:8-11. Daarna deelde ik wat over dit onderwerp. We luisterden vervolgens naar Opwekking 750. Een nummer waarin verschillende namen van God worden bezongen. We zijn daarna in aanbidding gegaan door namen van God te noemen of korte zinnen waarin je zegt wat God voor je betekent. Een bijzondere maar mooie manier van aanbidding. We ervaarden de kracht van God hierin.

We hadden vandaag een vrije dag om even te ontspannen en alle dingen van de afgelopen dagen een plekje te geven in ons denken. We gingen na het ontbijt met z’n negenen naar de citadel. Dat is een soort vestingstadje boven op een heuvel in Sighişoara, het plaatsje waar ons pension staat. We hebben hier rondgekeken, foto’s gemaakt en op een terrasje gezeten. Het was vanmorgen nog heerlijk weer dus het was echt genieten.

Vanmiddag ging ieder zijn eigen gang. We zijn erg blij met ons ruime pension. We hebben, doordat we met maximaal twee personen een kamer hebben, ook wel de ruimte om even terug te trekken om tijd met God door te brengen of even wat voor jezelf te doen en even de drukte van de grote groep te ontsnappen. Toch zei ik vandaag ook dat ik ontzettend geniet van de harmonie en gezelligheid in onze groep. Het is zo mooi te ervaren hoe we in een korte tijd een hecht team zijn geworden. We vormen een eenheid en we delen veel met elkaar, en hebben ook samen veel lol.

Vanavond uit eten geweest in ons ‘vertrouwde’ restaurant. We kregen vandaag een mixed ice cream als dessert omdat Ingrid trakteerde vanwege de verjaardag van Dick, haar man. De ober zei toe we weggingen: ‘Tot de volgende keer’. Wie weet….

We hebben het hier heel goed. Maar soms is het de afgelopen dagen ook een emotionele rollercoaster geweest door wat we allemaal zien en meemaken. We zien uit naar wat de komende dagen ons gaan brengen, maar beginnen inmiddels ook uit te zien naar de reis terug en iedereen op de thuisbasis weer te ontmoeten. Reken er maar op dat je af en toe in het Engels wordt aangesproken 😉 want door de vele talen om ons heen weten we soms zelf niet meer welke taal we spreken of horen en zelfs dromen.

Groetjes van Hanneke

17 april 2022

De Heer is waarlijk opgestaan! Vandaag vieren we in Nederland Pasen. Hier in Roemenië is dat over een week, maar eigenlijk kunnen we elke dag Pasen vieren, want Jezus leeft elke dag! Carmen onze Hospita dacht er ook zo over en had een feestelijke maaltijd geserveerd als ontbijt.

De dag werd ingeleid met de woorden uit Nehemia: De Vreugde van de Heere is uw kracht. De Joden waren verdrietig toen ze de wet hoorden, want ze wisten dat ze daar zich niet aan konden houden. En toch moesten ze feest vieren en zich richten op de vreugde van de Heer. Wij die in het genadeverbond leven, kunnen ons ook helemaal laten ontmoedigen door de dingen die we (nog) niet kunnen. Maar als we ons op de vreugde van de Heer richten, dan halen we daar onze kracht uit.

We gaan naar een dorpje Valchid, waar we vier dagen geleden ook zijn geweest. De allerarmste kwamen toen massaal de straat op, om ons te begroeten. We hadden daar voedselpakketten uitgedeeld en het Evangelie gedeeld met ze. Wat op dat moment diep indruk op me maakte was, dat veel kinderen hun hand opstaken, toen de vraag werd gesteld wie Jezus wilde aannemen. Na gebed stelde ik daar aan een meisje van een jaar of tien de vraag stelde wat ze graag van God zou willen ontvangen, had ik elk antwoord verwacht maar niet het antwoord: “Ik zou graag het hart van God willen hebben”. Dit vond ik zo’n mooi antwoord en was voor mij ook echt wel een bevestiging, dat God daar krachtig aan het werk is.

In Valchid bezoeken we een kerkdienst waar Ilona haar getuigenis geeft hoe ze tot geloof is gekomen. Hanneke geeft een getuigenis over wat Psalm 23 met haar heeft gedaan. Als laatste mag ik het Woord delen. Ik zeg, dat ik een Woord heb voor twee jongens die achter het mengpaneel zitten. Echter ik weet nog niet wat ik tegen ze moet zeggen. Dit vond ikzelf best wel uitstappen. Maar prijs de Heer, Hij weet het wel. We gaan nog als team voor de mensen bidden. Een man waar ik voor bid verdwijnt de pijn uit zijn lichaam. Er worden ook veel bemoedigende woorden gesproken. We zien dat de mensen zijn aangeraakt. We bidden voor een blinde man, helaas heeft hij op dat moment zijn gezichtsveld nog niet terug. We geloven wel dat hij uiteindelijk weer helemaal kan zien. Dat is ook mijn verlangen dat we dat gaan meemaken, dat lamme gaan lopen en blinden gaan zien. Want het Koninkrijk van God bestaat niet in woorden maar in kracht.

Bij het centre Perspective gaan we een simpele maaltijd koken met hapjes uit de frituurpan voor de vluchtelingen en onszelf.

‘s Avonds in het pension vieren we het verbondsmaal o.l.v. Jane. Daarna houden we een ieder-heeft-wat dienst.

Voor zover onze tweede zondag in Roemenië.

Be blessed,

Duminda Smid