Nadat we gisteren een aandeel hadden in de kerkdienst van de Roma’s, waren we vandaag te gast in de huizen waar ze woonden; stel je maar voor dat je in een donkere kamer komt, primitief, wel een tv met een bed; het lijkt er een beetje op dat ze nog wonen in een grot; vroeger woonden ze namelijk in grotten in de buurt van het dorp en moesten ze zich zo handhaven; we hebben die grotten bezocht (zie foto).Â
De Pastor vertelde dat hij in het dorp het evangelie kwam vertellen, maar dat de mensen daar niet van wilden horen en toen heeft hij zich gewend tot de Roma-zigeuners en zo zijn er diverse christelijke gemeenschappen ontstaan van Roma’s.Â
Â
Het zijn gewone volkse mensen, die open staan voor een vriendelijk woord en gebed; zo mocht ik samen met anderen bidden voor een moeder met enkele van haar kinderen; ze had 7 kinderen, de meesten hadden een bijbelse naam gekregen; gebed voor haar financien, gezondheid en haar man, die er niet veel van wilde weten. De kinderen vroegen om een lieve vrouw en noemden het getal van 1 of meer kinderen.Â
Â
Ze waren dankbaar en we vertrokken naar een moeder die op bed lag, erg ziek met diverse kwalen; we baden voor haar en tijdens het gebed viel ze in slaap in diepe rust; we maakten ons gebed af en gingen naar haar ex-man die ook daar was en zocht naar een plek in een verzorgingshuis, hij was verdrietig en wat somber; gaandeweg het gebed kwamen de tranen en begon hij vredig en met enige blijdschap uit zijn ogen te kijken; ik vond het mooi om in de eigen ruimte van roma-mensen er te zijn en deel te mogen worden van hun leven en vrij te mogen bidden met mensen die dat als vanzelfsprekend toelaten zonder enige poeha of bedenksels.Â
Â
Toen we met hen gebeden hadden hebben we de grotten nog bezocht. Om hier te komen daar moet je wel wat voor over hebben, 1 1/2 uur heen en 1/12 uur terug. Wat ook mooi is om mee te maken dat je volledig overgeleverd bent aan wat er naar je toekomt of waar je in geplaatst wordt, je leeft in het nu waar geen tijd is en stapt het leven van mensen binnen in hun omstandigheden en geeft wat je geven kan en vertrek dan weer.Â
Â
Het is meer een zijnsmodus dan een doe modus. Het heeft iets weg van vakantie, maar dan in de letterlijke betekenis van het woord. Vacare betekent leeg-zijn, vrij-zijn van. Zo zijn we hier vrij, hebben geen controle en zijn we aangewezen op wat op ons afkomt en leven we vanuit de Geest die in ons woont en overal aanwezig is en komen we tot een vriendelijk oor en woord en gebed. Om nog even op gisteren terug te komen, toen heb ik de lofprijzing mogen leiden in het roma-kerkje.Â
Â
Ik stelde me voor met mijn voornaam en vroeg de aanwezigen in een tel tegelijk hun voornaam hardop uit te spreken; het ijs was gebroken en ik had contact met de mensen. Ook zei ik hen dat ik geen Hongaars sprak en zij geen Nederlands, maar dat we beiden lezen uit de bijbel die voor een groot deel in het Hebreeuws is geschreven; we zongen kadosh uit de opwekkingsbundel; kadosh betekent heilig. Het heeft een diepe joodse melodie en de sfeer werd verdiept. We stonden met zijn elven in een halve cirkel voor in het kerkje, we waren een mooi liefdevol geheel, begeleid door een gitaar. De sfeer onderling is uitermate goed, ik geniet met volle teugen. Â
Bart Sonnenschein
0 reacties